Teren Mys³owic, bogaty w lasy, z wieloma ciekami wodnymi i stawami, musia³ byæ od zawsze przyjaznym miejscem do osiedlania siê, chocia¿ nie znane jest wiele ¶ladów pobytu cz³owieka z najdawniejszych czasów. Na pewno nale¿± do nich odkryty w Starej Weso³ej kamienny toporek z okresu neolitu oraz ceramika, ¿u¿el i polepa z okresu rzymskiego w Krasowach. Obie te miejscowo¶ci nale¿± zreszt± do najstarszych dzisiejszych dzielnic miasta. Osada Mys³owice zosta³a za³o¿ona prawdopodobnie w XII wieku, a przynajmniej jest to najprawdopodobniejszy okres powstania przy pokutnym ko¶ció³ku ¦w. Krzy¿a pierwszej mys³owickiej parafii. Jednak osadnictwo na terenie Mys³owic mog³o byæ oczywi¶cie znacznie wcze¶niejsze. Z 1241 roku pochodzi pierwsza znana wzmianka historyczna, zanotowana przez M. Pohlaw "Rocznikach Wroc³awskich", o spaleniu miasteczka Mys³owice przez Tatarów. W 1301 roku pojawia siê informacja o istnieniu w Mys³owicach rynku, co ¶wiadczy o miejskim ich charakterze. Innymi istotnymi przekazami ¼ród³owymi s± pochodz±cy z 1308 roku, który wymienia mys³owickiego plebana Hunolda oraz rejestr op³at ¶wiêtopietrza z 1326 roku, których wysoko¶æ ¶wiadczy o znacznej wielko¶ci ówczesnych Mys³owic. Uznawanym za najwa¿niejszy ze znanych dokumentów dotycz±cych Mys³owic jest zapis z 15 grudnia 1360 roku opatrzony pieczêci± ksiêcia opawsko-raciborskiego Miko³aja, który wymienia Mys³owice jako miasto od dawna posiadaj±ce przywileje miejskie prawa magdeburskiego.
Nazwa Mys³owice pochodzi najprawdopodobniej od staros³owiañskiego imienia Mys³aw albo Mys³ nale¿±cego do za³o¿yciela lub w³a¶ciciela osady, a mo¿e wspólnego przodka ¿yj±cych tu ludzi i oznacza tyle co "potomkowie Mys³awa", czyli "Mys³owicze". Koñcówka "ice" ("icze") jest charakterystyczna dla wczesnego ¶redniowiecza, kiedy z grupy zagród nale¿±cych do jednej rodziny wytwarza³y siê osady rodowe. Koñcówki takie s± bardzo czêsto spotykane w nazwach innych ¶l±skich miejscowo¶ci, w tym tak¿e obecnych dzielnic Mys³owic: Brzêczkowic (od przezwiska Brzêczek) i Dzieækowic (od nazwy osobowej Dzir¿ko). Czy na herbie Mys³owic, który ukazuje g³owê mê¿czyzny, widnieje ¶ciêta g³owa ¶w. Jana Chrzciciela (jak z czasem usankcjonowano) czy mo¿e domniemanego Mys³awa, nie wiadomo, poniewa¿ w 1587 roku w czasie walk o polski tron oddzia³y Jana Zamoyskiego spali³y miasto, a w tym i drewniany ratusz z przetrzymywanymi tam najstarszymi dokumentami Mys³owic.
¦redniowiecze
Mys³owice by³y maleñkim miastem o w³a¶ciwie wiejskim charakterze i takie pozostawa³y przez wiele stuleci. Pierwsza szczegó³owa mapa Mys³owic, któr± sporz±dzi³ w 1590 roku A. Lorenz, pokazuje je jako miasteczko o wygl±dzie typowym dla zak³adanych w ¶redniowieczu, z pod³u¿nym targowym rynkiem i po³o¿onym przy jednej z dochodz±cych do niego uliczek ko¶cio³em parafialnym i traktem komunikacyjnym prowadz±cymi poprzez dwie przeciwleg³e bramy. W Mys³owicach by³y to bramy drewniane, a inne umocnienia te¿ nie by³y solidne: drewniane p³oty, wa³ ziemny i przeszkody naturalne w postaci rzeki, potoków i stawów. Jeszcze w 1855 roku wszystkie budynki przy mys³owickim rynku ³±cznie z ratuszem by³y drewniane, a praktycznie jedyn± murowan± budowl± by³ ko¶ció³. Mys³owice nie mia³y wiêkszego znaczenia w regionie, poniewa¿ wa¿ne szlaki handlowe omija³y miasto. W 1808 roku Mys³owice straci³y nawet prawa miasta, które przywrócono dopiero po 50 latach. Na kondycje miasta wp³yw mia³y te¿ po¿ary, epidemie, czêste przemarsze wojsk w czasie wielu wojen w obszarze granicznym, z czym zwi±zane by³o przymusowe ¿ywienie licznych ¿o³nierzy oraz stosunek do miasta niektórych w³a¶cicieli, którzy nie zawsze byli zainteresowani jego rozwojem. Ma³e i rolnicze ¶redniowieczne Mys³owice o¿ywia³y organizowane na rynku targi i jarmarki, które mia³y jednak jedynie lokalny charakter i polega³y na wymianie z okolicznymi wsiami p³odów rolnych i wyrobów nielicznych rzemie¶lników.
Mys³owice jako ¶l±skie miasto zmienia³y przynale¿no¶æ pañstwow± wraz z ca³ym ¦l±skiem, bêd±c w granicach Moraw, Czech, Polski, Wêgier, Austrii, Prus, Niemiec a krótko nawet Francji. Mo¿na jeszcze wspomnieæ o administracji w³oskiej i angielskiej, która razem z francusk± zarz±dza³a Górnym ¦l±skiem przez kilka lat po I wojnie ¶wiatowej. Natomiast samo miasto wraz z okolicznymi wsiami Dzieækowice, Brzezinka i Brzêczkowice, Brynów, Bogucice, Ro¼dzieñ, Szopienice, Za³ê¿e (czyli równie¿ terenem dzisiejszych Katowic) by³o w³asno¶ci± prywatn±. W³a¶cicielami Mys³owic byli m.in. od 1360 roku Otton z Pilicy, od 1376 rodzina herbu Dwa i Pó³ Krzy¿a, od 1474 Jakubowi z Dêbna, od 1517 Turzonowie z Krakowa, a od 1536 Salamonowie z Benedyktowic. W 1614 roku po ¶mierci Katarzyny Salamon nastêpuje rozdrobnienie dóbr mys³owickich pomiêdzy Mieroszewskich, Kamieñskich i Lipskich. Mieroszewscy wykupuj± stopniowo ziemie i w 1637 staj± siê ich wy³±cznymi w³a¶cicielami a¿ do 1839, kiedy to sprzedaj± miasto ostatnim prywatnym w³a¶cicielom, rodzinie przemys³owców Winklerow. W s±siedztwie Mys³owic swoje dobra maj± te¿ inne znane rody szlacheckie, m.in. Larisch oraz Su³kowscy, którzy w S³upnej posiadali swój zamek. Zamek mys³owicki nigdy nie mia³ imponuj±cego wygl±du i s³u¿y³ nie jako warownia, ale siedziba zarz±dcy miasta i wielkiego maj±tku dworskiego, w sk³ad którego wchodzi³o np. w 1844 roku m.in. a¿ 125 budynków mieszkalnych.
Rozwój przemys³u
Pocz±tki przemys³owa eksploatacja ¶rodowiska naturalnego na terenie Mys³owic siêgaj± XVI wieku. Hutnictwem ¿elaza najbardziej interesowali siê Turzonowie i za ich w³adania miastem, w 1546 roku za³o¿ono w Ro¼dzieniu, le¿±cym wówczas w granicach dóbr mys³owickich, pierwsz± ku¼niê wytapiaj±c± rudê. Z czasem na terenie Mys³owic powsta³o wiele ma³ych hut, jednak pok³ady rudy na terenie miasta stopniowo siê wyczerpa³y. Pierwsz± mys³owick± kopalniê wêgla kamiennego "Bergthal" za³o¿y³ w 1788 roku w Brzêczkowicach Felicjan Mieroszewski. Trzy lata wcze¶niej, poza ówczesnymi Mys³owicami, powsta³a kopalnia w Weso³ej przy znanej ze swoich wyrobów w Europie hucie szk³a. W³a¶nie w Weso³ej zarz±dca huty szk³a, znany alchemik, stworzy³ w 1792 roku pierwsza na ¶wiecie hutê cynku. Górnictwo zaczyna siê szybko rozwijaæ od po³owy XIX wieku. Na terenie dzisiejszych Mys³owic wêgiel wydobywano a¿ w 62 kopalniach, co mia³o wielkie znaczenie na tryb ¿ycia mieszkañców miasta i okolic, którzy decydowali siê na przej¶cie z pracy na roli do przemys³u. W 1866 roku z dwóch mniejszych kopalni powsta³a kopalnia "Mys³owice", bêd±c± przez lata najwiêkszym zak³adem pracy w mie¶cie.
Przemys³, który od dawnych czasów oparty by³ na sile pracy ludzkiej, zrewolucjonizowa³ wynalezienie w Anglii maszyny parowej. Pierwszy na kontynencie europejskim parowóz zbudowano w 1816 roku w berliñskiej Eisengiesserei dla huty w dzisiejszym Chorzowie, jednak s³u¿y³a tam ona tylko jako maszyna stacjonarna, poniewa¿ nie nadawa³y siê dla niej wykorzystywane wówczas tory kolei konnej o w±skim rozstawie. W Mys³owicach za³o¿ono jedne z pierwszych torowisk konnych na ¦l±sku, które s³u¿y³y do transportu rud ¿elaza i wêgla kamiennego z kopalñ do hut, a których pozosta³o¶ci w postaci szlaków drogowych i le¶nych istniej± do dzisiaj, m.in. wzd³u¿ dzisiejszej ulicy 1000-lecia Pañstwa Polskiego. Do czasu zbudowania kolei szerokotorowej transport wêgla odbywa³ siê rzekami K³odnic± i Odr± w kierunku zachodnim oraz Przemsz± i Wis³± w kierunku wschodnim. 31 pa¼dziernika 1845 oddano do u¿ytku trasê kolejow± Wroc³aw-Mys³owice, która mia³a decyduj±ce znaczenie w rozwoju regionu, w tym równie¿ samych Mys³owic. Roku pó¼niej w inspekcyjn± podró¿ poci±giem z Gliwic do Mys³owic uda³ siê sam król pruski Fryderyk Wilhelm IV i w Mys³owicach dokona³ uroczystego otwarcia dworca kolejowego. Kolejny rok pó¼niej parowóz "Kraków" kursowa³ ju¿ na oddanej do u¿ytku odcinku Mys³owice-Kraków. Dziêki ówczesnemu po³o¿enie Mys³owic na styku granic trzech mocarstw europejskich, Prus, Rosji i Austrii, miasto sta³o siê wielkim wêz³em transportowym dla przemys³u i ruchu osobowego na skalê Europy, co zaskutkowa³o wszechstronnym rozwojem miasta i wzrost jego pozycji jako o¶rodka o ogromnym znaczeniu w tej czê¶ci Europy.
Na terenie Górnego ¦l±ska pod koniec lat XIX dzia³a³y parowe tramwaje, jednak szybko, bo ju¿ po 4 latach ich wykorzystywania, zast±piono je tramwajami elektrycznymi. Umo¿liwi³a to uruchomiona w 1897 roku pierwsz± na Górnym ¦l±sku elektrownia w Zabrzu oraz rok pó¼niej w Chorzowie, z której to od 1913 korzysta³y równie¿ Mys³owice. W 1898 roku firmie "Schikora & Wolff" z Katowic przyznano koncesjê na budowê linii tramwajowej z Katowic przez Szopienice do Mys³owic. Na prze³omie XIX i XX wieku, chocia¿ znaczenie Mys³owic w transporcie kolejowym, który by³ si³± napêdow± rozwoju, znacznie zmala³o na rzecz Katowic, to przeobrazi³y siê one w nowoczesny o¶rodek miejski, z elektryczno¶ci±, wodoci±gami i kanalizacj±. Urzêduj±cy w tamtym okresie burmistrz Josef Henser otrzyma³ za swoje zas³ugi znacz±ce niemieckie odznaczenie, Order Korony. W pó¼niejszym okresie, a w szczególno¶ci po likwidacji po I wojnie ¶wiatowej pobliskich granic, znaczenie Mys³owic zmala³o jeszcze bardziej. Rolê najwa¿niejszego o¶rodka w okolicy przejê³y lodwo co powsta³e, utworzone na terenie by³ych dóbr mys³owickich, miasto Katowice.
Czasy najnowsze
W 1919 roku wybuch³o pierwsze Powstanie ¦l±skie, którego przyczyn± by³o niezadowolenie z sytuacji gospodarczej ¶l±skich robotników. Iskr± zapaln± wybuchu powstania by³a masakra górników na placu kopalni "Mys³owice". Powstañcy ¿±dali w³±czenia Górnego ¦l±ska w granice odrodzonego w³a¶nie pañstwa polskiego, wi±¿±c z nim nadziejê na lepszy los. Po trzech kolejnych powstaniach i plebiscycie dotycz±cym przynale¿no¶ci pañstwowej, wschodnia czê¶æ Górnego ¦l±ska wraz z Mys³owicami zosta³a w 1922 roku w³±czona do Polski. Kiedy po raz pierwszy od wielu wieków Mys³owice przesta³y byæ miastem granicznym, miasto straci³o wiele korzy¶ci ze swojego po³o¿enia, w zwi±zku z czym czyniono starania na stworzenie nowych ¼róde³ zysków. Polski Sejm zatwierdzi³ budowê w Mys³owicach najwiêkszego w kraju portu rzecznego na Przemszy, jednak obejmuj±cy ca³± ówczesn± Europê kryzys gospodarczy i zbli¿aj±ca siê II Wojna ¦wiatowa przerwa³a prace nad realizacj± tych ambitnych planów.
W wrze¶niu 1939 do miasta wkrocza wojsko niemieckie, rozpoczynaj±c okupacjê i okrutny okres w dziejach miasta. Hitlerowcy zdolnych do pracy polskich ¦l±zaków wywo¿± do przymusowej pracy w g³±b Niemiec, a ¯ydów do getta w Sosnowcu, a nastêpnie obozu koncentracyjnego. W 1940 powstaje w barakach by³ego obozu emigracyjnego Tymczasowe Wiêzienie Policyjne, filia obozu koncentracyjnego w O¶wiêcimiu (zwane ironicznie "Rosen Garden" - "Ogród Ró¿") oraz wiele innych, m.in. przy kopalni "Mys³owice", w Brzezince, Laryszu i Weso³ej, w których wiêziono w sumie ponad 30 tys. osób z ca³ej Europy. W 1945 do miasta wkracza Armia Czerwona i ustanowiona jest administracja polska. Wysiedlonych zostaje ponad 400 niemieckich mys³owiczan. Polacy nie zamknêli obozu przy Promenadzie - funkcjonuje on dalej jeszcze ponad rok i tym razem wiêzi Niemców i ¦l±zaków. Spo¶ród nich doprowadzono do ¶mierci 2281 osób i pochowano na mys³owickich cmentarzach g³ównie w masowych grobach.
Dziêki wielkiemu uprzemys³owieniu Górnego ¦l±ska w czasie Polski Ludowej Mys³owice ulegaj± systematycznemu rozwojowi, chocia¿ ograniczonemu g³ównie do potrzeb przemys³u. W 1951 roku Mys³owice staj± siê siedzib± powiatu. W 1975 nast±pi³o ogromne powiêkszenie powierzchni Mys³owic - do miasta przy³±czono Janów Miejski, S³upn±, Brzêczkowice, Brzezinkê, Morgi, Weso³±, Larysz, Kosztowy, Krasowy i Dzieækowice, a w dwa lata pó¼niej równie¿ Imielin i Che³m ¦l±ski z Kopciowicami, które jednak w 1995 od³±czy³y siê od Mys³owic tworz±c w³asne gminy. Mys³owice s± obecnie na etapie przeobra¿eñ zwi±zanych ze stopniowym os³abianiem roli przemys³u, szczególnie wydobywczego, który w dalszym ci±gu ma w mie¶cie du¿e znaczenie. Pozycja miasta w przysz³o¶ci jest mocno niepewna, a nabiera coraz wiêkszego zwi±zku z funkcj± o¶rodka mieszkaniowego i rekreacyjnego wzglêdem s±siednich wiêkszych miast oraz turystycznego na skalê ponadregionaln±.
Myslowiczanie.pl - Mys³owicki Portal Mieszkañców____________________________________________________________________________________________________Mys³owice, Myslowice, mys³owicki, mys³owickie, mys³owickich, mys³owickim, mys³owickiemu, mys³owickiej, myslowicki, myslowickie, myslowickich, myslowickim, myslowickiemu, myslowickiej, Mys³aw, Myslowitz, Myslovitz, Off Festival, Off Festiwal
