Myslowiczanie.pl - Mysłowicki Portal Mieszkańców____________________________________________________________________________________________________Mysłowice, Myslowice, mysłowicki, mysłowickie, mysłowickich, mysłowickim, mysłowickiemu, mysłowickiej, myslowicki, myslowickie, myslowickich, myslowickim, myslowickiemu, myslowickiej, Mysław, Myslowitz, Myslovitz, Off Festival, Off Festiwal

REKLAMA

Awaryjne otwieranie Katowice

PATRONAT MEDIALNY

Festiwal MEDIAWAVE

Klasy integracyjne w SP 13

Janowskie Targi Sztuki

Statystyka serwisu

[dodaj/uzupełnij]

Gajowiec Wiesław
"Galeria Zasłużonych Mysłowiczan": Alfred Sulik

Wiesław Gajowiec urodził się 26 września 1935 roku w Dąbrowie Narodowej jako syn górnika Ignacego i Wiktorii z domu Urbanek. Znajduje tu odbicie układ narodowy specyficzny dla rodzin zamieszkujących do 1922 roku tereny pogranicza prusko-rosyjsko-austriackiego. Matka Wiesława, Wiktoria urodziła się w Mysłowicach i wychowała się w rodzinie murarza Johanna Urbanka w domu przy ul. Katowickiej 17, by po zamążpójściu w Dąbrowie Narodowej przybyć do Mysłowic 20 marca 1921 roku na plebiscyt oraz oddać głos opowiadający się za włączeniem Górnego Śląska do Polski. Po ukończeniu szkoły podstawowej Wiesław uczęszczał do Liceum Pedagogicznego w Katowicach, by w 1953 roku złożyć egzamin dojrzałości. Warunki rodzinne nie pozwoliły na kontynuowanie nauki. Już w wieku 18 lat Wiesław rozpoczął pracę zawodową jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 4 w Mysłowicach oraz odtąd do końca swego pracowitego żywota związać się z miastem rodzinnym swego dziadka i matki. W latach 1956-1957 odbył służbę wojskową. Powrócił do pracy nauczycielskiej w Szkole Podstawowej nr 4 w dzielnicy Piasek oraz przez dwa lata pełnił funkcję zastępcy kierownika w tejże szkole. Dnia 29 czerwca 1959 roku zawarł związek małżeński z Weroniką Kulawik, z zawodu również nauczycielką. Uroczystości ślubne odbyły się w kościele pw. Serca Pana Jezusa w Spykowicach, powiat Wadowice. Młodzi małżonkowie dążyli do podniesienia kwalifikacji zawodowych. Rozpoczęli studia w Studium Nauczycielskim w Krakowie, które w 1960 roku zakończyli egzaminem dyplomowym. W latach 1960-1964 Wiesław Gajowiec kontynuował studia na Wydziale Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Katowicach i uzyskał stopień magistra. Następnie ukończył podyplomowe studia pedagogiczne. W trakcie studiów objął stanowisko zastępcy Inspektora Szkolnego w Inspektoracie Oświaty w Mysłowicach. Obciążenie zajęciami wyłącznie administracyjnymi nie odpowiadało Wiesławowi Gajowcowi. Wystąpił więc z pismem do przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Mysłowicach o umożliwienie zdobycia praktyki pedagogicznej oraz przeniesienie na poprzednie stanowisko, nauczyciela i zastępcy kierownika Szkoły Podstawowej nr 4. Przewodniczący nie tylko nie przychylił się do tej prośby, ale na podstawie jego wniosku katowickie Kuratorium Okręgu Szkolnego awansowało mgr. Gajowca na stanowisko Inspektora Oświaty i Wychowania Inspektoratu Szkolnego w Mysłowicach. Tę nie przynoszącą większego zadowolenia funkcję, która wymagała przynależności do PZPR-u sprawował przez 7 lat.

Nowy rozdział w życiu mgr Wiesława Gajowca zapoczątkowała nominacja na odpowiedzialne i trudne stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach i Liceum Ekonomicznego w Mysłowicach od 1 września 1970 roku. Jednocześnie prowadził lekcje z matematyki. Wielu absolwentów z przyjemnością i sentymentem wspomina lekcje z profesorem Gajowcem. Dzięki usilnej pracy nad sobą oraz dobrze wykonywanej pracy pedagogicznej otrzymuje nominację na nauczyciela dyplomowanego, zaś we wrześniu 1973 roku Kurator Okręgu Szkolnego w Katowicach powołał na stanowisko Profesora Szkoły Średniej. Wkład dyrektora Gajowca w rozwój i funkcjonowanie obu liceów był znaczący. Współpracujący z nim na co dzień nauczyciele określali go jako "dyrektora kompetentnego, bezkompromisowego, żądającego dużo od siebie i nauczycieli." Czuły na sprawy ludzkie odznaczał się dużą życzliwością i chęcią pomocy. W miarę możliwości zmierzał do unowocześnienia warunków i metod nauczania w kierowanych przez siebie szkołach. Jako pierwszy zainstalował w Szkole NRD-owski komputer. Wprowadził nowe profile nauczania, przy czym profil matematyczno - fizyczny stał się wiodącym. Wiele uwagi poświęcał nauce języków obcych. Dbał o wysoki poziom nauczania i duże wymogi stawiał gronu profesorskiemu. Od uczniów wymagał pilności, dyscypliny, porządku i właściwego zachowania w szkole i poza nią. Znany był z niekonwencjonalnych i trudnych do wprowadzenia dzisiaj metod wychowawczych. Dla uczniów, którzy przyłapani zostali na paleniu papierosów w ubikacji lub popełnili inne wykroczenia regulaminu szkolnego "karomierz" Dyrektora przewidywał prace pozyteczne dla Szkoły, jak wiórkowanie auli i sali gimnastycznej, malowanie ogrodzenia, pielęgnację zieleni, malowanie parkanów, porządkowanie placu szkolnego czy wrzucanie koksu do kotłowni. Uczniom z dłuższym włosem pożyczał dwa złote i wysyłał do fryzjera. Zwracał uwagę na ubiór uczniów. Wymogów dyscypliny nie akceptowała część młodzieży, wśród której przyjęło się dla Dyrektora przezwisko - Suchy". W latach 1970-1992 wielu uczniów I LO im. T. Kościuszki w Mysłowicach uczestniczyło z dużym powodzeniem w olimpiadach przedmiotowych na szczeblu wojewódzkim i krajowym. Pilniejsi uczniowie i absolwenci nie mieli trudności w dostaniu się na studia oraz ich ukończeniu. Wielu z nich zajęło odpowiedzialne stanowiska w kraju i zagranicą. Wśród tej grupy absolwentów dyrektor Gajowiec cieszył się szczególnym uznaniem i szacunkiem. Dawali temu wyraz na zjazdach jubileuszowych z okazji 50-lecia i 75-lecia Szkoły, na rocznicowych zjazdach klasowych czy w życiu codziennym.

Sprawowanie funkcji dyrektora placówki szkolnej, w specyficznych warunkach centralnego sterowania i kontroli przez władze administracyjne i partyjne podstawowych dziedzin życia szkolnego wymagało wiele odpowiedzialności, rozwagi, rozsądku i dyplomacji. W sytuacji ciągle narastających wobec władz oporów ze strony młodzieży ponoszenie odpowiedzialności za funkcjonowanie placówki wychowawczej wymagało silnego charakteru i wysokiej kultury. Dzięki wspomnianym cechom dyrektor Wiesław Gajowiec zdołał łagodzić nastroje wśród grona nauczycielskiego i młodzieży oraz bezkolizyjnie przeprowadzić przez trudy okresów przełomów w dziejach PRL, np. przełomu grudniowego 1970 roku, a przede wszystkim przełomu 1980/81 roku, zakończonego wprowadzeniem stanu wojennego oraz przewrotu 1989 roku. Mimo wielu przeciwności, które głęboko w sercu Dyrektora utkwiły były publiczne, bezpodstawne i obłudne pomówienia o zdjęcie krzyży z klas szkolnych. Jednak Dyrektor nie załamał się i nie zrezygnował z zajmowanego stanowiska, gdyż jak pokreśliły koleżanki i koledzy w nekrologu pożegnalnym "szkoła stała się miłością Jego życia". Dopiero w 1992 roku na fali transformacji ustrojowej odwołano ze stanowiska dyrektora także Wiesława Gajowca. Dodać należy, że odwołanie wręczył były uczeń LO im. T. Kościuszki, który kilkanaście lat wcześniej, z powodu słabych postępów w nauce, musiał opuścić Szkołę.

Profesor Gajowiec nadal pozostał w umiłowanej Szkole oraz według opinii nauczycieli "sumiennie starał się jej ze wszystkich sił i możliwości pomagać." Dużą obowiązkowość, rzetelność i zaangażowanie wykazywał w nauczaniu ulubionej dyscypliny - matematyki oraz jako wychowawca klasy. Ale nie była to jedyna dyscyplina, którą się interesował. Był erudytą. Z zakresu literatury polskiej i światowej, geografii a przede wszystkim z historii imponował bardzo dużą wiedzą, którą uzyskał dzięki dużej liczbie przeczytanych książek.

Wiesław Gajowiec wyróżniał się również jako społecznik, wykazujący się nie tylko dużą aktywnością, ale także otwartością i wrażliwością na sprawy nauczycieli i oświaty. Dzięki swej pozycji zawodowej miał duże wpływy w Urzędzie Miejskim i mysłowickich władzach PZPR. Umożliwiło to rozwiązanie szeregu problemów nurtujących nauczycieli, zwłaszcza przydziału mieszkań, a także remontów i wyposażenia Szkoły. Sam z tego nie korzystał, o czym świadczyło niezmienne przez 20 lat wyposażenie gabinetu dyrektorskiego. Udzielał się w pracach komitetu budowy szkół. W okresie pracy na stanowisku Inspektora Oświaty oddano do użytku dwa przedszkola /przy ul.Prusa i ul.Wyspiańskiego/ oraz trzy budynki szkolne - Szkoły Podstawowej nr 9, Szkoły Podstawowej nr 3 "Tysiąclecia" w Janowie i Szkoły Podstawowej nr 10 w Brzezince. Przez ponad 45 lat Wiesław Gajowiec angażował się w Zarządzie Miejskim Związku Nauczycielstwa Polskiego. Z jego listy wybrany został radnym w kadencjach 1994-1998 i 1998-2002. W ostatniej kadencji, niedokończonej z powodu śmierci, przez dwa lata pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Rady Miasta. Był człowiekiem z zasadami, skromnym, prawym i koleżeńskim, bez fałszu i obłudy, wiernym poglądom i przekonaniom socjaldemokratycznym. Zdyscyplinowanie, pracowitość, prawdomówność i uczciwość zjednywały Mu szacunek wśród szerokiego grona osób, z którymi się stykał. Zdecydowana większość osób go lubiła, niektóre nie. Jednakże wszyscy bez wyjątku Go szanowali.

Wiesław Gajowiec doczekał się wielu wyróżnień w postaci nagród Katowickiego Kuratorium Oświaty oraz następujących odznaczeń: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Brązowy Krzyż Zasługi, Złoty Krzyż Zasługi, Medal 40-lecia Polski Ludowej, Odznaka Tysiąclecia Państwa Polskiego, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Złota Odznaka ZNP, Honorowa Odznaka Ruchu Przyjaciół Harcerstwa, Instruktorska Odznaka Harcerska "Służba Ziemi Śląskiej", Złoty Medal "Za Zasługi dla Obronności Kraju", Srebrna i Złota Odznaka "Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego".

Wiesław Gajowiec największą wartość przypisywał rodzinie. Starał się jej poświęcać każdą wolną chwilę oraz dbać o jej dobro. Z małżonką Werą miał dwie córki: Barbarę /magister matematyki/ i Joannę /magister ekonomii/. O dużej odpowiedzialności za losy rodziny świadczyła wieloletnia, troskliwa opieka nad chorą, przywiązaną do mieszkania żoną. Poza pracą zawodową i społeczną Wiesław Gajowiec zajmował się gospodarstwem domowym /zakupy, gotowanie, zmywanie, sprzątanie, pranie, uprawa ogródka itd./. Nie zaniechał tych czynności nawet w okresie swej ciężkiej choroby, która stała się przyczyną śmierci 30 maja 2000 roku.

Dnia 2 czerwca odbyły się uroczystości pogrzebowe. Spełnienie wymogów katolika w obliczu śmierci nie wystarczyło na wprowadzenie trumny ze zwłokami śp. Wiesława do kościoła parafialnego Najświętszego Serca Pana Jezusa. Ceremoniał pogrzebowy prowadził świecki mistrz uroczystości. Wzdłuż szpaleru młodzieży posuwał się kilkusetosobowy orszak pogrzebowy, który rozciągał się od kostnicy przy ul. Szpitalnej i dalej ulicą Mickiewicza, aż po bramę cmentarza przy ul. Mikołowskiej. Przy czym karawan z trumną na krótko zatrzymał się, w celu ostatniego pożegnania, przed gmachem "ukochanej Szkoły", której zmarły był dyrektorem przez 22 lata. Nad grobem zasługi jego przypomniała dyrektor I LO im. Tadeusza Kościuszki. Natomiast w imieniu Rady Miasta przemówienie pożegnalne wygłosił jej wiceprzewodniczący. Zdawało się to wskazywać na dystans, uprzedzenia i niezbyt przychylny stosunek grupy osób wobec zmarłego. Do sprawy tej w 2003 roku na łamach Życia Mysłowic" powrócił wieloletni radny miasta, Alojzy Reinhold Roncoszek, stwierdzając że śp. Wiesław "... zaprosił nas na Nadzwyczajną Sesję Rady Miasta przy ulicy Mikołowskiej, na cmentarzu", zaś trawestując do współczesnej sytuacji słowa z Ewangelii św. Łukasza uznał, że my "... jako radni prawicy, mieliśmy wtedy oczy jakoby na uwięzi."

Alfred Sulik

Myslowiczanie.pl - Mysłowicki Portal Mieszkańców____________________________________________________________________________________________________Mysłowice, Myslowice, mysłowicki, mysłowickie, mysłowickich, mysłowickim, mysłowickiemu, mysłowickiej, myslowicki, myslowickie, myslowickich, myslowickim, myslowickiemu, myslowickiej, Mysław, Myslowitz, Myslovitz, Off Festival, Off Festiwal